Zamansız bir an bu
Bir masanın başında, kızıl lambalar altında
Seni seyrediyorum
"Ne düşünüyorsun?" diyorsun sense,
Oysa sadece seni seyrediyorum,
Hiçbir şey düşünmeden
GüzelliğiniSigaranın dumanı dans ediyor, en yavaş haliyle
Gözlerine yükseliyor
Bir duman danteli kaplıyor gözleriniBenim gözlerim yanıyor ama yine de,
Ayıramıyorum gözlerimi gözlerinden
Arka fonda çok eskilerden kalma bir şarkı
Erkek sesli bir kadın söylüyor
Anlamıyoruz önce, sonra gülüyoruz
Sonra seni seyretmekten alamıyorum kendimiUtanıyorum birden başım yerde ama
Ellerini seyrediyorum yine de,
Tanrı, evren, evrim ya da tesadüf... Ne getirdiyse seni bana
Ne yarattıysa bu elleri saygı duyuyorum.
tablo: john_william_waterhouse_destiny
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder