Birileri, bir şeyler hayatımı anlamlı kılıyor...
O büyüdüğüm evin hatıraları, o tanıdık sesler beni hayata bağlıyor.
Eski zamanlardan kalma bir fotoğraf,
Bir çam tohumu, elime bulaşan reçine kokusu,
Okuldan dönerken kokladığım yabancı evlerden gelen yemek kokuları,
Akşam vakti ezan sesi,
Eve oyundan dönen çocukların yorgun sesleri,
Beraber gün doğumunu izlemelerimiz yaylada,
Sessizliği dinlemelerimiz.
Kardeşimin gülüşü,
Derken, beyaz arabamızın ön koltuğunda, annemin gözyaşları...
Adanmış bir hayat ve onu hissetmenin verdiği anlam, his, umut.
Boşuna olmamalı bu çabalar,
Biz birlikte olmalıyız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder