Bordeaux izlenimlerim

 

İşte oturma odamızın manzarası... Hayat Bordeaux'da çok sakin. Hiç kimse telaş içinde değil.

 Bu bağ bulunduğumuz laboratuvarın arkasında. Universite Bordeaux 2, Victor Segalen, INRA, Department of Oenology. Çok güzel görünüyor.

 ve enstitü

 

 

Laboratuvardakiler normalde çok çalışıyorlar, bu ise çok nadir görebileceğiniz bir durum çünkü bir doğum günü kutlaması var. İngilizce iletişim kurmak normalde çok zor, Fransızlar bu konuda çok kötüler fakat neyse ki burada birileri mutlaka İngilizce biliyor.

 

 

Avusturalya'dan Dr. Marcus Herderich bize Avustralya bağcılığı-şarapçılığı ve karşılaştıkları problemler üzerine bir seminer verdi ve bende dinleme şansını bulabildim.

 

Burada laboratuvar tüm zamanımı alıyor, erken dönme şansı bulursam yolda inip gördüğüm şeyleri bir inceleyip tekrar yola devam edebiliyorum. İşte bu da öyle günlerden birinden;

 

La Catedrale Saint Andre, gördüğüm ilk katedral. İnanılmaz ihtişamlı ve soğuk. Düşündükçe bile ayaklarım sızlıyor.

 

 Bu inip binme olaylarına bayıldım burda, bir aylık kart alıyorsunuz ve sınırsız inip-binme hakkınız oluyor. Hem de tüm tramvay ve otobüslerde geçerli. Tüm bu sistem TBC tarafından yürütülüyor. Şehir tam bir taşıma ağı ile örülmüş (http://www.infotbc.com/)

 

 Gece hayatı da sakin, bir şeyler içip yemek yiyebileceğiniz sevimli publar, kafeler var.

http://velo-cite.org/ Burası arkadaşım Annie'nin çalıştığı yer. Bu bir yardım kuruluşu ve Annie de burada gönüllü olarak bu işi yapıyor. Velo cite, şehirde bisiklet kullanımını yaygınlaştırmaya çalışıyor. Bisiklet kullanmasını bilmeyenlere, maddi durumu yeterli olmayanlara ücretsiz derler veriyorlar, yol haritaları, uyarı işaretleri dağıtıyorlar. Bir şekilde ihtiyaç duyanlara bisiklet sağlamaya çalışıyorlar. Ben de Annie'den ikinci el bir bisiklet alıp yollara düşeceğim galiba. Bu arada fotoda Annie hemen kapı kenarında duruyor. Ortadaki ev arkadaşım, buradaki ailem Loraine ve yanındaki de onun en yakın arkadaşı Thomas.

Bu bey de Simon, buranın ünlüsüymüş kendisi

Ne diyebilirim ki, bu kız krep işini iyi biliyor.

 

Bu arada genel olarak Bordeaux'dan bahsedecek olursak;
Bir kere şehirde şarap her yerde, havaalanındaki heykelde, otobüsteki adamın elinde, okulun önündeki durakta, posterlerde... Ama bunu zaten tahmin edebilirsiniz.

 Bunun dışında bir kibarlık, anlatamam. Otobüste, laboratuvarda insanlar sürekli birbirini selamlıyor, ve sürekli bir lütfenler, özür dilerimler havada uçuşuyor. Bu konuda aşırı hassaslar. Eğer lütfen demezseniz, bir ekmek için uzun süre bekleyebilirsiniz. Ama bunlar hep alışılmış bir rutin, normalde ise çok resmiler (Burda ev arkadaşımı ve onun aradaşlarını ayrı tutmayı bir borç bilirim, yakınlarına yakınlar yani. Bir de onlar biraz farklılar herkesten, standardı iyi saptıracak cinsten yani).
 

Hava ise inanılmaz değişken, okyanusun etkisi galiba ama öyle böyle değil. Tabi şimdi Mart ayındayız, tam geçiş zamanı. Bir gün önce kar yağıyor, diğer gün günlük güneşlik, 15 derece. Hava iyi diye çıkıyorsun, 15 dk'a sağnak indiriyor, bir rüzgar çıkıyor, aklını alıyor. Böyle bir soğuğu ömrümde ilk defa yaşadım. Alnım nasıl acıyordu aman Allahım. Ama neyse ki çok uzun sürmedi. 2-3 gün çok kötüydü. Yani burada kat kat giyinip, her an her şeye hazırlıklı olmak lazım. Alışıyorum galiba artık.

Şehirde kendimi bir şekilde Sims City içinde gibi hissediyorum. Yavaş yavaş ilerleyen arabalar, birbirini bekleyen insanlar. Düzenli işleyen sistemler. Kaosa alışmış biri olarak çok garipsedim ama insan huzura da alışabiliyor.

 

Yanlış anlaşılmasın, herşey çok güzel, her yerde tarih var ama bir şeyler eksik hala burda. İçime sinmiyor bir şeyler.

 

Sadece kısa süreliğine tadını çıkarıyorum değişimin.

 

Keyifli zamanlar